Moeders voor Moeders

1 op de 6 stellen hebben een probleem met de vruchtbaarheid. Moeders voor Moeders verzamelt uit de urine van zwangere vrouwen het hCG-hormoon, wat weer gebruikt wordt als ‘geneesmiddel’ voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Hoe makkelijk is het voor ons om stellen met een kinderwens te helpen? Nou heel makkelijk dus.

Je vangt de hele dag (als je thuis bent) je urine op en je gooit t in een fles. Als de fles vol is heb je nog meer lege flessen staan waarin je dus vrolijk door verzamelt. 1 keer in de week worden jouw gevulde flessen opgehaald en krijg je weer een stel nieuwe, schone flessen om weer te vullen. Het is zo simpel. Plassen moet je toch al en waarschijnlijk 36 keer op een dag! ;)

Je kan vanaf de 6e week tot de 16e week mee doen en je kan je tot de 11e week aanmelden. Kleine moeite groot gebaar. Doen hoor!

Hoera!

Ondertussen zit mijn mini baby er al 7 weken en 2 dagen en gaan we over 5 dagen naar de verloskundige! Het is maar een intake gesprek maar toch kan ik niet wachten, het maakt het allemaal een stukje meer ‘echt’ Al weet ik niet hoe echter dan dit het kan voelen, maar toch. Bevestiging van mensen die er verstand van hebben is altijd fijn en ik hoop dat ik dan over een of twee weken mijn eerste echo krijg.

Ik heb nog steeds niet kotsend boven de pot gehangen en nog geen pijnlijke tieten, ik lust nog steeds graag een kop koffie en ik heb nog geen trek in ‘vreemd’ eten. Ja oke, ik had van de week echt ENORME zin in tomatensap. Kwijl liep m’n mond uit bij het idee alleen al en toen ik ‘t eindelijk kon drinken was het het lekkerste OOIT! Maar als dat alles is. Ik voel me dus hartstikke goed eigenlijk! Hoera! (Nog steeds de hele dag honger, sneller moe en pijnlijke tepels maar ik hoor en lees van erger dus ik mag er blij mee zijn)

Verder heb ik een schoonmoeder die al hysterisch aan het shoppen is voor haar eerste kleinkind. Ze kwam van de week met een pakje en een knuffeltje en vertelde dat ze eigenlijk 2 tassen vol had gekocht, maar de rest had ze nog maar even mee naar huis genomen ;) Hartstikke lief natuurlijk, maar ik hou vol dat ik zelf niks ga kopen tot na de 12 weken. Lijkt me wel zo veilig. Behalve het ‘Mijn 9 maanden dagboek’ van Pauline Oud dat me aangeraden werd, onwijs leuk boekje dat je per week in kan vullen, de vragen staan er al dus er is niks creatief uitdagends aan, ik hou d’r van! Echt een aanrader!

Eigenlijk ben ik best heel bang dat ik mijn mini baby verlies. Ik las van de week dat je van je 8ste tot je 11de week de meeste kans hebt op een miskraam en dat met 12 weken die kans met 80% is afgenomen. Ik zit ‘m best te knijpen eerlijk gezegd. Van te voren hebben we het er wel eens over gehad, mocht het gebeuren is dat heel erg naar, maar we weten in ieder geval dat alles naar behoren werkt en dan proberen we het weer opnieuw.

Nu besef ik me dat dat veel, heel veel makkelijker is gezegd dan gedaan. Ik heb nu al zon zin om mijn baby te zien op de eerste echo en te horen hoe zijn of haar hartje klopt. Ik zou het werkelijk verschrikkelijk vinden als het nu mis zou gaan. Je bent al zo bezig met het zwanger zijn en papa en mama worden en nadenken over opvang en de babykamer en hoe hij of zij er uit zal zien en namen en noem maar op!

Natuurlijk moet je het positief bekijken en er van uit gaan dat het allemaal goed zal gaan en vertrouwen op dat je lichaam precies weet wat het aan het doen is, maar soms slaat de angst toe en durf ik niet eens een scheet te laten omdat ik bang ben dat ik dan te veel kracht zet waardoor het mis gaat! ( ;) )

Ondertussen drijf ik lekker verder op mijn roze wolk en blijf ik hopen dat ik er niet vanaf gegooid zal worden.

Hongerrrr!

Jeetje, ik heb echt heel de dag door honger! Ik wil me niet helemaal ongans eten aan troep dus ik probeer veel fruit te eten. Maar ik heb ook een pak crackers gekocht, voor tussendoor. Wel honger maar niet echt trek in iets, dus dan maar een paar crackers. Werkt prima.

Gisteravond toen ik in bed lag ben ik er na een uur weer uit gegaan om een pakje crackers en wat water te pakken, want jeetje wat een rommelende lege maag! Heerlijk in bed liggen kruimelen! Vanmorgen toen ik uit mezelf om kwart over 8 wakker werd met weer een rommelende buik, (terwijl ik uit kon slapen, zo jammer) ook gelijk maar een paar crackers naar binnen gewerkt in bed. Daarna weer lekker omgedraaid en nog even verder gaan slapen, met volle maag!

Hadden/hebben jullie ook veel extra honger, of juist helemaal niet?

Die tepels!

Oh mensen, die tepels! Als ik er naar kijk beginnen ze zich spontaan terug te trekken. Met een BH aan doen springen de tranen in mn ogen en mijn lief mag er niet eens aan denken! Verder gaat het hartstikke goed! Ik ben ietsjes sneller moe en ik heb veel vaker honger dan normaal dus daar probeer ik dan maar aan toe te geven. Wel zoveel mogelijk met gezonde dingen, maar af en toe iets lekkers kan geen kwaad. Ik mag tenslotte 9 maanden lang vieren dat ik zwanger ben ;)

Ik ben nu 6 weken. De helft van de spannendste tijd is voorbij. Ik kan niet wachten op mijn eerste bezoek aan de verloskundige, die over 2 weken gepland staat, en op de eerste echo! Zo spannend! Maar goed, die eerste 12 weken zijn natuurlijk sowieso al extra spannend. De eerste paar dagen keek ik steeds na het plassen in de wc pot om te kijken
of ik misschien toch niet ongesteld werd. Dit vooral omdat ik ook steeds krampjes had die leken op de krampjes die je hebt als je ongesteld gaat worden. Gelukkig kon mijn verloskundige me geruststellen door me uit te leggen dat die krampjes waarschijnlijk te maken hebben met mijn baarmoeder die nu al aan het uitrekken is. Er gebeurt natuurlijk van alles nu in die knappe baarmoeder van me!

Ik ben ondertussen flink aan het nadenken over de babykamer en meubeltjes en namen en de commode en noem maar op.
9 maanden lang voorpret mensen!!

Spannend!

Ik weet nu 5 dagen dat ik zwanger ben. Ik kan het nog steeds niet helemaal bevatten. Vanmiddag heb ik de verloskundige gesproken om een afspraak te maken voor een intake gesprek, tegen die tijd ben ik alweer bijna 2 maanden zwanger! De eerste echo zal zo met ongeveer 10 weken zijn zei ze. Super spannend allemaal!

Tot nu toe heb ik nog niet echt klachten. Mijn tepels beginnen nu iets gevoeliger te worden en ik kan ‘s avonds niet in slaap komen en ‘s ochtends word ik vroeg wakker uit mezelf, terwijl ik normaal een uitslaap beest ben. Verder nog geen last van misselijkheid of andere ellende, maar dat komt vast vanzelf wel! ;)

WTF!?

De ochtend er na was ik nog steeds niet ongesteld. Ik snapte er niets van, ik voel toch echt dat het er aan zit te komen. Vriendlief moest maar even van die goedkope ’2 voor 5 euro’ testjes te kopen. Die duurdere tests zijn toch zonde van het geld dacht ik.

Na een heeeeeele lange kop koffie en een heeeeel langzaam broodje (Schiet op schiet op schiet op!!) ging mijn vriend naar de drogist. Ik werd ondertussen toch best wel een beetje zenuwachtig en eigenlijk moest ik ook best wel heel nodig plassen.

Toen hij terug kwam met de tests, toch de iets ‘luxere’ varianten gekocht want er was ook wat voor pies gemak te zeggen, pakte ik er meteen een uit en rende ik er mee naar de wc. Hop, staafje 5 seconde onder de straal houden en wachten maar. Dat wachten bleek niet nodig want na 1 seconde verscheen er al een heel duidelijk kruis!

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Hartstikke. Zwanger.
ZWANGER!! WTF!

Ik kon nog net mijn broek omhoog hijsen maar doortrekken deed er even niet toe. Ik kon het niet geloven. Ik was (BEN!) zo blij! Mijn vriend zei ‘gefeliciteerd mama’ Het verbaasde hem niets want hij riep natuurlijk al eerder dat ik zwanger was zoals ik al schreef.

We hadden het er ‘s ochtends nog over gehad, willen we iemand gelijk bellen? Ik had zoiets van, ik wil het mijn ouders in persoon vertellen, veel leuker! Maar zodra ik bekomen was van de eerste shock zei ik “IK GA MIJN MOEDER BELLEN!”

Ik vind het zo bizar! En eigenlijk best snel! Kijk, die 4 maanden leken toendertijd wel 4 jaar. Maar als ik het nu even realistisch bekijk is 4 maanden echt heel snel!
Wauw!

ZOU HET?!

Nou heb ik ‘het’ de afgelopen maand echt los gelaten! Ik ben weinig bezig geweest met zwanger worden en heb er ook niks over opgezocht. Oke, wel eventjes een ovulatie kalendertje ingvuld om te kijken wanneer het het beste was om te sexen (wanneer niet?) maar zelfs dat hebben we niet heel goed bij gehouden afgelopen weken. Mede doordat mijn vriend vooral het gevoel had dat de geboorte en verjaardag van een kindje in December misschien niet zo heel handig zou zijn i.v.m drukte op werk en drukte met de feestdagen en dergelijke. Oke. Kon ik begrijpen.

Geheel onthouding ging mij weer wat te ver, maar echt actief en gericht zijn we niet te werk gegaan. Dus ik verwacht er niet te veel van deze maand. Ik denk dat we sowieso te laat waren.

Mijn lief roept wel al een aantal keer “Je bent gewoon zwanger” en ook mijn moeder dacht het aan mijn ogen te zien, maar mij lijkt het echt zeer onwaarschijnlijk.

Maar het is nu 22:00 uur en ik ben nog steeds niet ongesteld terwijl ik het eigenlijk gisteren al had verwacht. Ik voel wel af en toe wat krampjes alsof het onderweg is hoor. Maar tot nu toe nog niks.

Als ik morgenochtend nog steeds niet ongesteld ben dan ga ik maar even een testje doen.
Weet ik in elk geval waar ik aan toe ben..

LAAT HET LOS!

Ook zo’n leuke bezigheidstherapie; ovulatie kalenders en testjes doen op ‘t internet. Kijken of ze allemaal dezelfde dag als ovulatie dag aangeven. Gaat natuurlijk nergens over, maar als je toch hysterisch aan het opzoeken bent kan dit er ook nog wel bij toch?

Oke, nu ik weet dat ik gewoon ongesteld word zal het allemaal wel goed zitten daar binnen, dus deze maand zwanger raken moet lukken! Ik heb vanaf het begin gedacht dat ik snel zwanger zou raken dus binnen 3 maanden zou toch
moeten lukken lijkt me. Ondertussen is natuurlijk de halve wereld zwanger en zie je niks anders dan leuke kinderen en mooie dikke buiken en kinderwagens in de aanbieding en in je favoriete serie is er ook al een zwanger. Zwangerschap overal!!! Het lijkt wel alsof het universum je iets wil vertellen? Nou nee hoor, je bent gewoon iets te hysterisch met zwanger worden bezig en dus kan je aan niks anders meer denken en daarom is iedereen, zelfs de kat van de buren, ineens zwanger.

Je schijnt er niet teveel mee bezig te moeten zijn en het los te moeten laten, dan komt het vanzelf. Ja, probeer het maar eens. Zeg tegen een kind dat al heel lang een puppy wil dat hij een puppy krijgt en zeg vervolgens dat hij de puppy pas krijgt als hij er niet meer aan denkt. Zie je het voor je?

TESTING TESTING 1 2 3

Toen we onze vrienden en ouders vertelden van ons plan schreeuwde ik het hardst dat ik ab-so-luut niet geforceerd wilde gaan sexen rond de ovulatie maar dat deden we natuurlijk wel. Al was het niet geforceerd maar gewoon leuk.
Als je er eenmaal voor gaat wil je natuurlijk dat je gisteren al zwanger was. Toch? Nou ja, ik dus ook.

De eerste maand heb ik ongeveer 36 zwangerschapstesten gedaan omdat ik door het ‘ontpillen’ allerlei kwaaltjes had die helaas heel veel overeen kwamen met zwangerschapskwaaltjes. Dus bij elk vlaagje misselijkheid rende ik weer naar de wc met een een test. ZOU HET, ZOU HET?! Nee natuurlijk niet. Ojee, mijn tepels zijn gevoelig, zou het?! Nee.. Natuurlijk niet! Mijn gezicht tintelt, zou het iets te maken hebben met zwanger zijn? Als je ‘tinteling gezicht zwanger’ intikt in Google vind je inderdaad vrouwen die zwanger zijn en een tintelend gezicht hebben. Maar dat betekent niet meteen dat je zwanger bent.

Alles wat je nu voelt kan volgens Google te maken hebben met je zwangerschap. Maar dat heeft het niet want je bent niet zwanger. Ja het kan, het kan echt. Maar de kans is klein en de vrouwen die wel meteen de eerste maand zwanger zijn hebben gewoon heel veel geluk.

Op de dag dat ik normaal gesproken ongesteld moest worden werd ik dat niet. En daar ging ik weer met een test. Negatief natuurlijk. De volgende dag werd ik ongesteld, 1 dag later dan normaal. Ik vond het netjes! En ergens was ik ook wel blij dat alles nog naar behoren werkte.
Goed, op naar maand 2.