Tag Archives: baby

Dreumestag.

Posted on by
Reply

Ik zag ‘De dreumestag’ voorbij komen en aangezien Aiden al bijna een dreumes is, vond ik dat ik de tag ook wel alvast kon gaan invullen. Komt ‘ie!

Wat is zijn leeftijd?
Aiden is nu 10 maanden en 23 dagen. 3 januari wordt hij 1 jaar!

Wat is zijn favoriete eten?
Gelukkig is ‘ie dol op eten en lust ‘ie heel erg veel. Mijn eigen kookkunsten vindt ie niet altijd geweldig, maar hij wil wel altijd alles wat wij eten ook even proeven. Over het algemeen krijgt Aiden nog potjes, gewoon omdat hij die heel erg lekker vindt en omdat ik pas een keer om 19:00 klaar ben met koken en hij dan alweer bijna naar bed moet.
Het liefst eet Aiden een fruit prakje van banaan en aardbei. Maar ook, bruine bonen, een gekookt ei, gebakken zalm, krentenbollen, broodjes pindakaas, Griekse yoghurt en potjes met wortel of vis. Hij lust ook wel graag een Nijntje baby koekje en een knakworstje gaat er ook wel in. Al met al eet ‘ie als een kleine bootwerker en zo ziet hij er ook wel uit!

Het meest favoriete tussendoortje?
Toch wel z’n fruithapjes en z’n Nijntje koekjes.

Wat is zijn favoriete drinken?
Nog steeds z’n flesje melk. Iets anders wil Aiden eigenlijk nog niet drinken uit een flesje. Als ik wat sap geef met een lepeltje vindt ie dat wel heel erg lekker, maar ik voel me een beetje een gekke Henkie om ‘m drinken te voeren met een lepeltje.

Favoriete televisieprogramma?
Masterchef Australie! Haha! Ik zet dat vaak op als ik thuis kom uit mijn werk en daar kijkt ‘ie dan ook wel naar. Verder zet ik weinig de tv aan voor ‘m. Papa doet dat wel iets vaker en dan zijn het meestal de kinderprogramma’s op Veronica.

Favoriete boek?
Nijntje in de dierentuin! “Zeg Nijn, zei vader op een dag, ik heb een goed idee. Ik ga eens naar de dierentuin, wil jij soms met mij mee?” We kennen ‘m uit ons hoofd. Elke ochtend na z’n papfles lees ik ‘m dat boekje voor en hij weet ook al dat het gaat gebeuren. Verder is Aiden dol op boekjes, ook Dikkie Dik en Woezel en Pip boekjes vindt ie heel leuk!

Favoriete speelgoed?
Rolly de Rups van Vtech. Een rups die liedjes zingt, met knopjes en lichtjes. En ook z’n bal. Of onze schoenveters en de staarten van de katten.

Favoriete kleur?
Ehh. Weet ik het. Kind is nog niet eens een jaar. ;)

Wat maakt hem verdrietig?
Iets afpakken waar hij mee wil spelen maar niet mag. Gillen en janken en verdrietig kijken. Maar ja, het niet altijd feest natuurlijk. En z’n jas aan doen. Op de een of andere manier haat hij dat.

Hoe noemt hij papa en mama?
Nou, hij zegt dus “mamamamamamamamamam” maar dat zegt ie tegen alles. En hij zegt soms ook dada. Ik ga er maar van uit dat wij dat zijn.

Wat is zijn favoriete knuffel?
Dikkie Dik en Woezel en Pip. Hij pakt ze echt vast en begraaft zijn gezicht er in.

Een favoriete activiteit?
Eten, wandelen door het park en naar de kinderboerderij gaan en de eendjes voeren.

Wanneer slaapt hij?
Hahahaha! Nee maarre, slapen kan ie niet zo goed. Hij wordt nog steeds heel veel wakker ‘s nachts, helaas. Overdag slaapt ie nog 2 keer, 1 tot 1.5 uur ongeveer.

Wat maakt hem druk?
Muziek en als wij druk met ‘m gaan spelen en ‘m kietelen enzo, daar wordt ie vrij hysterisch van.

Wat maakt hem geweldig?
Dat ‘ie zo enorm vrolijk en blij is, als hij lacht straalt ‘ie helemaal en dat maakt alles weer goed. Hij is zo gezellig en
over het algemeen zo relaxed en lief. Ik hou zo veel van ‘m dat ik er soms even van moet janken.

You are my sunshine, my only sunshine.

Posted on by
3

Naar idee van degene die dit als eerste deed.

Lieve Aiden,

Je bent ondertussen bijna 3 maanden bij ons en die 3 maanden zijn omgevlogen. Over een week moet ik weer aan het werk en moet ik 4 hele dagen in de week zonder jou doorbrengen. Ik zie er echt tegenop! Gelukkig kunnen papa en je oma’s goed voor je zorgen. Maar je bent mijn lieve jongetje en we hebben de afgelopen 3 maanden bijna 24 uur per dag met elkaar doorgebracht om elkaar goed te leren kennen. Volgens mij is dat aardig gelukt. Je bent een nieuwsgierig, vrolijk, slim, relaxed, eigenwijs, mooi mannetje en ik ben dolverliefd op je. Je hebt heerlijke wangetjes om in te knijpen en als je lacht kan ik wel janken van geluk. Je grote blauwe pretogen en je rossige blonde haartjes.. Logisch dat je oma’s ook verliefd op je zijn! Hoewel ik de eerste 2 weken met jou echt onwijs zwaar vond omdat ik zo enorm moest wennen aan een klein mannetje waar we nu 24 uur per dag voor moesten zorgen, zou ik nu absoluut niet anders meer willen. Ik ben heel benieuwd naar wie je gaat worden en op wie je zal lijken, hoe je over dingen zal denken en of je net zo slim zal zijn als je vader. Ik hoop van harte dat ik je groot mag zien worden en dat we later moeten lachen om jouw baby foto’s en dat ik je vertel hoe onze eerste vakantie met z’n drietjes was. Ik wil het allerbeste voor je en ik zal je altijd helpen om dat te krijgen. Ik zal je voor altijd beschermen en ik zal voor altijd van je houden. Ik ontplof bijna van trots om jouw mama te mogen zijn. Dikke kus.

Misschien moet je ‘m even wiegen.

Posted on by
9

Baby’s huilen. Dat weet iedereen. Sommige baby’s huilen af en toe, sommige baby’s huilen de halve dag en je hebt ook nog huilbaby’s en dan alles weer daar tussenin. Soms zijn baby’s te troosten door ze op te pakken en te knuffelen, een speentje te geven of bijvoorbeeld met ze te wiegen. De ene 5 minuten werkt iets wel en de andere 5 minuten werkt het niet meer. Tsja, zo gaat dat. Bij Aiden werkt het ene de ene dag heel goed maar de volgende dag weer totaal niet, ik weet het gewoon nooit dus ik probeer maar wat uit. Af en toe heb ik een moment dat ik ‘m aan de ooievaar terug wil geven en haalt ie het slechtste in me naar boven, maar vaak doe ik dansjes met ‘m of ga ik tegen ‘m zingen of ik probeer iets van bovenstaande uit. Allemaal prima. Maar wat ik echt ECHT echt verschrikkelijk vind is mensen die zich er mee gaan bemoeien!!! Oh mijn god. “Heb je al geprobeerd om met ‘m rond te lopen?” “Misschien moet je ‘m even wiegen” “Shusshh geluidjes maken in z’n oor werkt altijd wel”
Ja misschien moet jij even je mond houden en met je eigen kippen bemoeien. Je denkt toch zeker niet dat ik nog niet alles geprobeerd heb om mijn jankende baby stil te krijgen he? Ik ben verdorie de hele dag bezig met een riedeltje afwerken van oppakken, neerleggen, wiegen, zingen, dansen, laten janken, in bed stoppen, uit bed halen, luiertje checken, knuffeltjes geven, speentjes terug duwen en dat dan allemaal 36 keer opnieuw. Dus nee dank u, ik hoef geen advies over hoe ik mijn baby het beste kan troosten, move along please.

All is well.

Posted on by
3

Inmiddels is Aiden alweer bijna 8 weken oud. Het gaat helemaal prima met hem, hij komt goed aan, eet goed, poept goed, huilt goed en slaapt.. iets minder goed. Maar dat is te overzien. Hij wil nog steeds het liefst lekker warm tegen iemand aan slapen en overdag in z’n wieg vindt ie echt geen zak aan. Nu probeer ik ‘m af en toe toch in zijn wieg te leggen als ik zie dat ie moe is, maar na 5 minuten janken heb ik het alweer gehad en haal ik ‘m er meestal toch maar weer uit. En zo zit je weer de halve dag met een baby op de arm te denken aan de volle wasmand en de afwas die er nog staat.. Maar goed, dat is maar even zo. Nu kan ik ‘m nog lekker veel aandacht geven. Straks als ik weer 4 dagen ga werken mogen papa en de oma’s met ‘m gaan zitten ;) (Waar ik ook wel weer tegenop zie, 4 hele dagen weg van mijn baby..)

Het hele erge wennen is er voor mij af. Aiden hoort er helemaal bij en ik moet er niet aan denken om ‘m hier niet meer te hebben. Het mooiste in de wereld is zijn lach en de pretogen die hij dan heeft. Zo lief! Ik snap nu dat mama’s zeggen dat ze verliefd zijn op hun kind. De eerste weken dacht ik dat ze dat maar zeiden omdat ze dat ooit gehoord hadden van een uitzondering en nu vonden dat ze ook verliefd moesten zijn op hun kind. Maar nee hoor, het is echt waar! Nu ga ik niet net doen alsof het alleen maar leuk is want soms wil ik ‘m ook best wel eens achter het behang plakken als ie maar blijft huilen. Soms verlang ik ook wel eens naar een avondje rust. Maar hey, welke moeder niet?

Mijn lichaam is goed aan het herstellen, ik moet nog zo’n 2 kilo voor ik weer op het gewicht voor mijn zwangerschap zit, maar die gaan moeilijk want ik eet zoveel taart dat ik zelf bijna in een gebakje verander. M’n doos ziet er weer normaal uit gelukkig, wie had dat ooit gedacht? ;) Alles is netjes genezen! Wat kak ophouden betreft gaat het ietsjes beter gelukkig, ik heb bekkenfysio en hoop dat het over een paar weken weer helemaal is zoals het hoort te zijn! Gaat allemaal de goede kant op!

Alles is baby

Posted on by
3

Vroeger kon ik nog wel naar mensen hun verhalen luisteren en dan begrijpen waar het over ging. Of gewoon een boodschappenlijstje maken in mijn hoofd en dan vervolgens bij de Appie precies pakken wat er in mijn hoofd zat. Mijn huishouden is nooit je van het geweest maar nu kom ik al helemaal nergens aan toe. Ik kan me niet concentreren en ik vergeet echt alles! Mijn hoofd zit gewoon veel te vol met baby! Alles is baby. Mijn dag bestaat uit baby en verder past er niks meer bij. Heel soms als ie eindelijk even slaapt ga ik in 20 minuutjes door het huis en wacht ik met de grotere klussen tot vriendlief thuis is of tot mijn moeder op bezoek komt, dan kan ik gauw even stofzuigen of een was ophangen. Maar als Aiden dan naar me ligt te lachen in de wagen en begint te brabbelen dat smelt ik en dan begrijp ik waarom het hoofd van nieuwe moeders automatisch wordt uitgeschakeld zodra de baby is geboren. Alles wat je moet doen is je baby blij maken, meer niet.

Posted on by
4

Aiden is 4 weken! Iedereen zegt dat de tijd snel gaat met een kleine baby, maar het is ook echt zo! De tijd vliegt voorbij, niet te geloven. Gisteren zijn we voor het eerst met Aiden naar het consultatiebureau geweest. Ik vond het wel even spannend, dat vind ik alle dingen die ik voor het eerst doe, maar het viel uiteindelijk reuze mee. Aiden heeft zich voorbeeldig gedragen en hij heeft zelfs even laten zien dat ie al heel goed kan lachen <3 Hij groeit nog steeds goed, al mag ie wel wat meer vetjes kweken. Daar werken we aan. Hij is nou eenmaal een lange dunne baby. Al hoop ik wel dat ie over een paar maanden van die lekkere dikke spekbeentjes krijgt met van die elastiekjes er omheen ;)

Ik kan nog steeds niet lang lopen, nog steeds niet m’n kak ophouden en een groot deel van m’n hechtingen zit er ook nog in. Ik moet naar een bekken fysiotherapeut en dan hoop ik dat het gauw een stuk beter gaat want dit is niks. Je baby tijdens zijn flesje gauw in z’n ledikant dumpen omdat je zo nodig moet.. Minder ideaal wel.

Ik probeer ook een beetje met een draagzak overweg te kunnen, ik heb een Ringsling en al lijkt het makkelijk, het vergt toch wat oefening en handigheid. Aiden vindt het wel fijn, hij slaapt zodra ie er in zit dus dat is alvast doel bereikt! Zo kan ik nog eens wat doen thuis want als ‘ie een huil dag heeft zit ik bijna de hele dag met ‘m op mijn arm. Voor nu ben ik dus wel blij met de Ringsling, al vind ik eigenlijk dat het er niet uitziet en weet ik niet of ik ‘m er zo goed in krijg dat ik er ook mee naar buiten durf. ;) We gaan ‘t zien.

Alles op z’n tijd.

Posted on by
2

Aiden weegt ondertussen 3600 gram. Zijn geboortegewicht was 2970 gram en met een paar dagen was dat gedaald naar 2740 gram. Hij doet het dus prima op z’n flesvoeding en groeit gelukkig goed! We zien ook dat ie lekkere bolle wangetjes krijgt en gewoon steeds een beetje groter wordt. Hij kijkt ons soms heel indringend aan en dan kan je mij niet vertellen dat baby’s weinig tot niets zien, hij is enorm gefascineerd door lampen en kan daar lange baby minuten naar kijken. Vanmiddag heb ik 10 minuten lang m’n tong naar ‘m uit zitten steken en ja hoor, hij deed me na! Zo lief! Ik heb echt het idee al wat meer contact met ‘m te hebben en al is het nog minimaal, het is toch heel leuk! :D

Ik voel me wel iets beter. Dat verschilt per dag en ligt vooral aan hoeveel slaap ik heb gehad en hoeveel Aiden huilt. Vannacht lekker geslapen dus ;) Zaterdagochtend bleef ie maar aan de gang en kon ik het echt niet hebben, ik was zo blij dat mijn moeder in de middag kwam. Ik heb ‘m ook gauw aan haar overhandigd toen ze binnen kwam. Dan kon ik even lekker een wasje draaien en afwassen, heerlijk! Normaal geniet ik daar niet van, maar nu is dat al echt een momentje voor mezelf. Tsja, de ene dag is nou eenmaal beter dan de ander.

Lichamelijk gaat het ook steeds beter. Ik ben druk m’n bekkenbodem aan het trainen zodat ik gewoon weer normaal naar de wc kan en niet in m’n broek kak. Het is niet meer gebeurt gelukkig, maar ik ga ook meteen als ik moet en geef de poepbroek geen kans! Ha! Lang lopen of staan lukt nog niet echt, dan voelt het alsof mijn baarmoeder via m’n doos naar buiten komt zetten. Minder prettig gevoel. Maar verder ziet het er weer redelijk normaal uit allemaal. Nog wat hechtingen waar ik niks van merk en nog wat zwelling her en der, maar het gaat weer de goede kant op gelukkig!

2 weken oud

Posted on by
2

Vandaag is Aiden alweer 2 weken oud. Of jong, eigenlijk. De eerste week hebben we echt als een nachtmerrie ervaren en waren we totaal niet blij. Wat een ellende. Je bent kapot, je baby huilt, je kan nog niks en je slaapt niet. We hebben echt wat af zitten janken met z’n tweeen. Mijn roze wolk was ver te zoeken en leek eerder op een donderwolk. Heel eerlijk? Wij hebben ons hardop afgevraagd of wij niet een vreselijke foute beslissing hebben genomen door een kindje te krijgen. Ik snap dat het voor sommige mensen heel naar is om te lezen, maar ik schrijf het omdat ik hoop dat er mama’s zijn die het lezen en denken “Gelukkig, ik ben niet de enige die zich zo voelt” We waren gewoon zo enorm gefrustreerd en wat ik al zei, zo moe, zo zo moe. We wisten gewoon niet wat we met Aiden aan moesten en al helemaal niet als hij huilde want wat wil ‘ie nou toch? De machteloosheid was ook zo erg, we vonden het zo naar als we niks voor ‘m konden doen als ‘ie krampjes had bijvoorbeeld. Gelukkig heb ik ondertussen ook gelezen dat wij niet de enige waren die zich zo voelden, maar dat heel veel mama’s en papa’s zich zo hebben gevoeld de eerste tijd.

Nu weer een week verder sta ik er al heel anders in. Een luier verschonen is zo gebeurt en als ‘ie huilt dan probeer ik ‘m te troosten. Veel slaap krijgen we niet maar door elkaar af te wisselen en af en toe te ontzien komen we toch aan een aantal uurtjes. Aiden doet het super goed. Hij groeit lekker en hij krijgt echt al een bol toetje in vergelijking met 2 weken terug. Ik zou nu niet meer zonder ‘m willen maar we hebben allemaal gewoon even tijd nodig om elkaar te leren kennen, wat natuurlijk logisch is. Het is echt een heerlijk kindje!

Wij komen er wel met z’n drietjes.

New mom confessions

Posted on by
6

-Ik vond borstvoeding geven verschrikkelijk. Werd helemaal niet blij van m’n kleine baby aan mijn borst, het deed zeer en ik zag vreselijk tegen elke voeding op. Lekker gestopt dus.

-Ik vond de baby de eerste paar dagen helemaal niet leuk. Wat 2.5 uur slaap in 36 uur met je doet als je ook nog eens een constant huilende baby hebt… Sorry mopje, ik wil je nu niet meer kwijt.

-Ik kan m’n scheten en poep niet ophouden. Het schijnt er bij te horen en weer over te gaan, maar als je ineens in je broek kakt als volwassen vrouw, meh, not so nice.

-Dat slaap gebrek…………… zzzzzzzzzzzzzzzzZZZZZzzzzzzzzz! Wij konden hier in huize Hysterisch altijd heerlijk lang uitslapen en zijn echt fan van ons bed. En nu 36x per nacht er uit, wat een ellende.

-Baby’s huilen. En wij dan ook. Wat verschrikkelijk zielig om je baby zo te zien janken en je kan niks voor ‘m doen. In ons geval heeft ‘ie regelmatig last van krampjes met dus oorverdovend gehuil als gevolg. Zo zielig!

-Mijn doos. Zou dat nog goedkomen?

-Ik drijf ‘s nachts mijn bed uit doordat ik vreselijk zweet. Echt, van top tot teen zeiknat.

-De onzekerheid als nieuwe ouder. Wat een hel. Iedereen heeft ander advies maar wat is het juiste? Doen wij het wel goed? Moet ie niet dit of dat? Killing.

-Had ik al gezegd dat ik m’n eigen broek vol heb gekakt?

Bevallen.

Posted on by
8

Bedankt voor jullie felicitaties!! :D
Even in sneltreinvaart het verloop van mijn bevalling opgeschreven. Misschien een wat warrig verhaal geworden maar het is ook allemaal een beetje warrig in mijn hoofd, ik weet niet meer helemaal precies van hoe en wat.

Donderdag 2 januari had ik een afspraak staan bij de verloskundige. Ik zou inwendig onderzoek krijgen om te kijken of ik eventueel gestript kon worden. Dat bleek te kunnen! Joepie! Misschien zou dat mijn bevalling wel op gang helpen, maar ik had er vooral rekening mee gehouden dat het helemaal niets zou doen. Goed, ze kon me strippen en dat viel me alles mee. Dat gewroet in je doos is natuurlijk minder prettig maar ach. Vriendlief en ik gingen weer op de fiets terug naar huis en vonden het nog best wat dat ik met 40+5 weken nog gewoon op de fiets zat.

Eenmaal thuis begon ik al lichte weeen te krijgen. Nog niet heel erg maar ik had toch steeds wat menstruatiekrampen. Eerst nog onregelmatig, maar al gauw begon er een regelmaat in te komen en kwamen ze om de 8-10 minuten. Zo werden ze steeds ietsje pijnlijker en kwamen ze ook steeds regelmatiger. Verloskundige gebeld om te vertellen dat het strippen wel degelijk iets had gedaan en ze besloot langs te komen om te kijken hoeveel ontsluiting ik had. Toen ze er was bleek ik op 3 centimeter te zitten. We spraken af dat ze tussen 00:00 en 00:30 nog langs zou komen om te kijken en dat ik moest bellen als ze eerder moest komen. (Weet niet meer hoe lat ze er was, gok een uur of 8)

De weeen werden steeds pijnlijker en ik moest ze echt opvangen door over de tafel/bank/box/grond/stoel heen te hangen. Ik had ook nog eens rugweeen er bij dus mijn vriend moest als er een in mijn rug kwam heel hard m’n onderrug masseren, dat was het enige dat een beetje hielp. Omdat de weeen steeds vaker kwamen, om de 2-3 minuten hebben we toch weer eerder de verloskundige gebeld. Toen ze er was had ik 5-6 centimeter ontsluiting. Oke. Op naar het ziekenhuis dus!

De verloskundige ging niet met ons mee want ze had een andere bevalling in een ander ziekenhuis. Dus we werden in het ziekenhuis een beetje aan ons lot over gelaten en moesten maar weer bellen als we wilden dat onze andere verloskundige zou komen. Ik wilde in het ziekenhuis bevallen omdat ik alles in de buurt wilde hebben voor als er iets aan de hand zou zijn, maar ook omdat ik eventueel pijnbestrijding wilde hebben. Toen ik in die kamer ongeveer kapot ging van de pijn belde m’n vriend toch maar weer de verloskundige omdat ik misschien nog wel verdoofd wilde worden. Tegen 01:00 kwam zij aan en toen bleek dat ik al op 7-8 centimeter ontsluiting zat. Oke. Ga ik het met of zonder pijnstilling doen? Het deed heel, heel veel zeer, maar toch ging het wel heel goed en dus besloten we het zonder te doen.

Mijn vliezen waren nog niet gebroken dus tijdens een wee zou de verloskundige dat gaan doen. Helaas had Aiden in het vruchtwater gepoept en werd ik een medisch geval. Gelukkig mocht mijn verloskundige me nog wel begeleiden, maar wel met begeleiding van gynaecoloog. Dus hop, verhuizen naar een andere kamer en daar het bed op. Ik had al een tijdje niet geplast dus kreeg ook nog even een katheter, welja. Ik zat ondertussen op 9-10 centimeter ontsluiting en mocht eventueel mee persen als dat kon. Inderdaad vlak daarna kreeg ik persdrang en mocht ik wat mee persen. Jeetje wat vond ik dat een rare gewaarwording. Volgens mij riep ik eerst nog dat ik moest poepen en het ik tijdens het persen het hele bed vol gekakt :D Ach je zal het maar kwijt zijn. Na ongeveer een uur en een kwartier persen bleek dat Aiden zijn hoofdje niet helemaal vanzelf naar buiten zou gaan komen en dus werd ik geknipt. Dat deden ze in een wee dus daar voelde ik helemaal niks van. Na ongeveer anderhalf uur persen, om 03:47 uur kwam Aiden er eindelijk uit! Pff wat een heerlijk gevoel was dat! Hij werd jankend op mijn buik gelegd en vriendlief en ik hebben hem jankend geknuffeld en geaaid. Wat een moment.

Ik heb tijdens het persen heel hard liggen schreeuwen en ik bleef maar zeggen dat ik zo stonk. Mijn shirt was volledig doordrenkt van het zweet en die lucht was echt niet te harden. Dat je dan tijdens het bevallen nog even bedenkt dat je sorry moet zeggen dat je stinkt terwijl ze ondertussen de poep van je bed weg ruimen en recht je doos in kijken en ook nog even een vinger in je hol stoppen om te kijken of alles nog werkt naar behoren ;)

Wat ik heel naar vond was het hechten terwijl Aiden al bij ons lag. Bah wat was dat rot. Denk je dat je klaar bent en dan krijg je dat geklooi daar beneden nog. Maar goed, hoort er bij.

Mijn vriend was ook wel echt de held van de avond/nacht. We hadden afgesproken dat ik aan zou geven wat ik wilde dat hij deed, maar eigenlijk ging het allemaal zo vanzelf. Hij heeft me zo ongelooflijk goed ondersteund, ik had niet fijner kunnen wensen. Kan nog wel janken als ik er aan denk.

Al met al een pittige bevalling, zeer pijnlijk, ik raad het niemand aan en ik ben het nog lang niet vergeten! ;)

Nu bijna een week verder kan ik zeggen dat ‘t iets begint te wennen, zo’n kleine baby in huis. De eerste dagen vonden we ronduit verschrikkelijk en hebben we flink wat lopen janken en Aiden ook, wat het nog erger maakte. Daarbij kwam in 36 uur maar 2.5 uur slaap en het feit dat ik het werkelijk verschrikkelijk vond om borstvoeding te geven, ik keek zo tegen de voedingen op dat ik me daar ook nog eens heel naar door voelde. Gelukkig besloten om er mee te stoppen en Aiden doet het ook prima met de fles. Sinds gisteren zijn mijn hechtingen er uit en kan ik me weer redelijk normaal voortbewegen. Morgenochtend is onze kraamhulp voor het laatst en dan zullen we het toch echt zelf moeten gaan doen. Super spannend!