Ja natuurlijk!

23 weken en een beetje zwanger. Mijn buik groeit lekker verder en de baby is nu ongeveer 30 centimeter lang en een halve kilo zwaar. Hij schopt zodra ik ga liggen en is lekker rustig als ik dingen aan het doen ben. Precies zoals het hoort dus. Helaas begint mijn hele lage onderrug (bekken?) erg te zeuren de laatste paar dagen dus dat is wel jammer. Maar gelukkig was daar mijn 40 euro buikband waar ik groot fan van ben! Echt een aanrader!!

Nog blijer ben ik omdat ik ga trouwen! Mijn allerliefste heeft me super romantisch op Ameland onder de sterrenhemel ten huwelijk gevraagd en ik zei “Ja natuurlijk!!”

Buiten dat het enorm praktisch is wat betreft de kleine baby, is het vooral heel erg leuk en zijn we al druk aan het bedenken hoe we onze trouwdag gaan invullen. We willen het klein en goedkoop houden. Ik wil wel graag een leuke feestelijke jurk aan waar mijn, tegen die tijd nog dikkere, buik in past. Maar het hoeft geen echte trouwjurk te zijn, want ik wil een zwarte jurk. Een eisenpakket dat erg lastig te vervullen is, maar ik zoek nog even door. Als jullie tips hebben hoor ik ze heeeeel graag!

Dag, geld!

Aangezien ze bij Prenatal aardig wat kortingacties hebben lopen zijn we vanmiddag maar even naar grootste in de buurt geweest om het een en ander in te slaan. Na het eerste rondje in de winkel was ik het eigenlijk al weer zat en vond ik de kleertjes het allerleukst om naar te kijken. Laten we daar nou net al gigantische aantallen van hebben. Nee maar echt BELACHELIJK VEEL! Zelf iets te veel gekocht (“Aww deze is ZO leuk, die moeten we echt nog kopen”) en ook heel veel gekregen. Wat natuurlijk onwijs fijn is. Maar goed, we gingen voor o.a. een matrasje en een badje en een box.

Toen ik de Prenatal mevrouw vroeg naar informatie over de verschillende matrasjes en zij zei “Je hebt vast wel nagedacht over hoe je het ledikantje op wil gaan maken?” Ehm. Ik voelde me heel dom. Moet ik daar over nagedacht hebben dan? Wat valt daar over te bedenken? Ben ik nu al een slechte moeder? Help? Blijkbaar kan je het bedje op de ‘ouderwetse’ manier opmaken, maar je kan ook de Aerosleep kiezen. Deze heb je als kant en klaar matras, wat dan weer minder goed schijnt te zijn. Maar je hebt ook een soort bovenlaag voor over het matrasje. Dit ventileert goed, maar het makkelijkst is dat je als je kindje midden in de nacht een ongelukje heeft gehad je alleen maar het hoeslakentje hoeft te verschonen en de Aerosleep hoes pas de volgende dag hoeft te wassen. Dit omdat alle viezigheid als het ware in de hoes zakt, waardoor je kindje gewoon droog blijft. Nouja, ik kan het allemaal niet zo mooi uitleggen maar het is in elke geval fantastisch handig en duur. Die hebben we dus genomen. Inclusief bijbehorende hoeslakentjes a 15.99 per stuk. Welja.

Verder zijn we ook geslaagd voor een mooie box, een boxkleed, twee dekentjes, 2 lakentjes, een luieremmer, een badje, en een buikband van 40 euro. Pardon? Ja 40 euro. Ik wilde een buikband die goede ondersteuning geeft, dus waar je ook daadwerkelijk wat aan hebt. Deze zat lekker en geeft nu al ondersteuning en kan als ik straks nog dikker ben gewoon nog steeds om. Ach ja, je moet er wat voor over hebben ;) Als je op de link klikt ziet het er uit als een mega onderbroek, maar dat is het dus niet, het is echt een losse band met een zachte flap stof over je buik. Zit echt heel fijn!

Wel heel leuk om zo voor ons friemeltje zo te shoppen, gelukkig hebben we nog veel meer nodig!

It’s a……………..

Vanmorgen om 9 uur hadden we de afspraak voor de pret echo staan. Ik ging gisteravond op tijd naar bed, maar kon niet slapen omdat ik zenuwachtig was en vannacht om 4 uur was ik wakker en kon ik pas om half 6 weer slapen. Niet helemaal de bedoeling, maar het zal de gezonde spanning wel geweest zijn. Vriendlief had ook wakker gelegen dus misschien waren we er toch wat te druk mee in ons hoofd. (wat nou PRET echo!)

Toen we op plaats van bestemming waren werd ik nog zenuwachtiger, zweet handjes en niet stil kunnen zitten. Ze vragen van te voren of je wil zorgen dat je blaas een beetje vol is, dus ondertussen zat ik ook zowat in m’n broek te plassen.
We werden geroepen en de echoscopiste begon gelijk. Oke, kindje lag gedraaid, precies met het ruggetje naar het beeld toe en natuurlijk met de beentjes opgetrokken bij elkaar. Niks te zien! Nu al een eigenwijsje eerste klas! Wat wil je ook met 2 stront eigenwijze ouders. Van wat wiebelen naar heel hard schudden, er kwam geen beweging in onze kleine. De echoscopiste zei dat we nog maar even moesten plaats nemen in de wachtkamer in de hoop dat de baby later wel anders zou liggen. Zo gezegd zo gedaan.

Na 20 minuten poging 2. Mijn blaas stond op exploderen. De baby lag nu wel anders en was er dus meer te zien. We zagen dat de baby een paar slokjes vruchtwater nam en doorslikte, hoe bizar! En je zag nu goed de ribbetjes en kaken zitten, het hartje klopte ook weer hartstikke mooi, gelukkig! Toen eindelijk na nog wat draaien en wroeten kon ze het geslacht goed zien. It’s a BOY!! Super leuk! Je zag heel goed z’n piemeltje zitten dus er was geen twijfel meer mogelijk. Super leuk, een zoon!! Tranen liepen over m’n wangen. We zijn gelijk de stad ingedoken om wat blauwe kleertjes te scoren en zelfs in de H&M kon ik m’n tranen niet binnen houden. Zo leuk om te weten wat het is! Ik ben verliefd <3

De zoektocht naar De kinderwagen is begonnen. Eerst hadden we nog zoiets van ach, een tweedehands willen we niet want dat is viiiieeessss. Maar ik kijk ondertussen elke dag even op Marktplaats want je weet maar nooit. Alles kost zoveel geld dat ik t ondertussen prima vind om de spullen van een ander over te nemen. Zolang het er nog netjes uitziet en nog een ronde mee kan is het prima. Als ik het geld zou hebben zou ik het zeker uitgeven aan de beste Bugaboo, maar zo is het nou eenmaal niet. Als we er tweedehands geen een vinden dan is deze X-adventure bijvoorbeeld ook helemaal goed. We gaan het zien.

Door het forum topic waar ik de vorige blog over schreef heb ik me ingehouden wat neutrale kleertjes kopen betreft. Ik las van heel veel dames dat ze de neutrale kleertjes uiteindelijk toch niet zoveel hadden gebruikt omdat het veel leuker is om roze of blauwe kleertjes aan te doen bij je kindje. Even een beige shop stop dus ;) Maar gelukkig is dat van korte duur, want volgende week weten we of het een meisje of een jongetje is! Kan niet wachten!

Vlinders in mijn buik

Ik voel de baby al! Ik had het al eerder gevoeld, maar van de week lag ik op de bank en toen voelde ik weer een vlindertje aan de binnenkant van mijn buik kriebelen, kon niet missen! Ik voel ‘t regelmatig en het is onwijs leuk! Natuurlijk hartstikke vroeg, pas 15 weken, maar het kan wel! Ik had altijd begrepen dat je de baby bij je eerste zwangerschap pas na een week of 18 zou voelen, maar niet dus! :D

De buik begint ook steeds meer de groeien en over 1.5 week is de echo alweer, de tijd vliegt, maar toch ook weer niet want ik wil echt dolgraag weten of we een meisje of jongetje krijgen! Voorkeur heb ik niet, maar we hebben wel al een meisjesnaam en ik zou t leuk vinden als we die kunnen gebruiken. Maar als het een jongetje is bedenken we daar natuurlijk ook een hele gave naam voor! Het maakt ook eigenlijk geen zak uit.

Over 3 weken hebben we de volgende echo. De pretecho, waar we hopelijk achter het geslacht van onze baby komen! Ik heb natuurlijk verhalen gehoord en gelezen waarbij de baby precies omgedraaid ligt, of net de beentjes helemaal bij elkaar heeft waardoor je nog niks ziet. Maar we hopen dat we gewoon na de echo kunnen melden of we een jongetje of een meisje verwachten! Super spannend! (Hoe vaak heb ik dat al gezegd op m’n blog?)

De babykamer inrichten zal een stuk makkelijker zijn als we weten welke kleuren we kunnen aanhouden en het shoppen voor kleding zal ook een stuk leuker zijn want ondertussen hebben we ongeveer alle beige en witte kleertjes uit de winkels wel in huis. Tassen vol..

Verder al een hoop geregeld, verzekering is op de hoogte, kraamzorg is geregeld en over een maandje hebben we zelfs een informatie avond in een van de twee ziekenhuizen waar ik eventueel zou kunnen bevallen. Toch wel fijn om een beetje voorbereid te zijn. Als ik het nu mag zeggen wil ik het liefst in het ziekenhuis bevallen, maar gelukkig mag ik tot op het laatste moment van gedachten veranderen, prettig idee. We gaan het meemaken!

Lekker zwanger

Na de echo van vorige week is het algemeen bekend dat ik zwanger ben. Iedereen die het moet weten die weet het en iedereen was onwijs blij voor ons! Super leuk! Het voelt ook steeds een beetje meer ‘echt’ en ik kan nu ook niet wachten tot mijn buik begint te groeien. (Dat doet ie al, maar da’s door het vele eten wat ik nu doe ;) )

Ik heb nu wel steeds vaker last van hoofdpijn en de vermoeidheid is ook nog niet minder aan het worden, ook die pijnlijke tepels zijn nog steeds aanwezig. Maar ik heb nog steeds niet boven de pot gehangen en ik ben ook niet misselijk of wat dan ook. Dus ik mag echt in mijn handjes knijpen wat dat betreft.

Nog steeds lees ik elke week online hoe onze baby zich in de nieuwe week ontwikkelt en wat het dan allemaal al kan, blijkbaar kan hij of zij vanaf deze week gaan duimen, hoe bizar! Ook vul ik elke week het zwangerschapsdagboek van Pauline Ooms in, nog steeds een aanrader en erg leuk en makkelijk om in te vullen. Je hoeft zelf helemaal geen verhalen te verzinnen als in een dagboek, maar je geeft gewoon antwoord op de vragen die er staan. Makkelijker kan bijna niet.

Woensdag hebben we een afspraak staan bij de verloskundige. Gewoon om te kijken hoe het gaat en ik hoop heel erg dat ze het hartje gaat laten horen. Ik ben weer benieuwd!

Tranen van blijdschap!

Vandaag hadden we een afspraak voor de nekplooimeting. Ik vond t vooraf niet echt heel spannend, maar alleen maar leuk om de baby weer te kunnen zien. Natuurlijk had ik in mijn achterhoofd dat er ook minder leuk nieuws uit zou kunnen komen, maar mijn gevoel zei dat het wel goed zat.

Toen ik op de stoel lag en de echoscopiste het echo apparaat op mijn buik zette en in stilte druk begon te zoeken kregen we allebei wel even de zenuwen.. “Ehh.. klopt het hartje nog wel?” Vroeg ik voorzichtig. “Jaa zeker, daar kijk ik als eerst naar, maar ik was al begonnen met het zoeken naar de nekplooi” Pfieuw. Gelukkig, de eerste opluchting. (zweet stond ondertussen in mijn bilnaad) Ze liet ons toen gelijk het druk kloppende hartje zien.

Ze kon een paar hele mooie metingen doen en ondertussen konden wij mooi even van onze baby genieten. Hij of zij was al een heel stuk groter dan de vorige keer en was weer lekker aan het bewegen. De beentjes en armpjes waren nu heel lang en we zagen zelfs de teentjes en vingertjes al zitten! En dat met 11.5 week! Heel bijzonder!

Na de echo deed de echoscopiste een berekening op de computer en we kregen ter plekke de uitslag. Alles was goed! Uitzonderlijk goed zelfs! Hoera! Ik barstte spontaan in tranen uit, toch wel redelijk gespannen ondertussen. Goed nieuws dus! Het is en blijft een kansberekening, maar onze kansberekening ziet er top uit! Na afloop zijn we het gaan ‘vieren’ door in elke kinderkledingwinkel die we tegen kwamen een leuk pakje of schoentje te kopen :D

Van alles in mijn buik.

Gisteren was ik met mijn moeder even in de stad en daar hebben we een paar hele leuke baby kleertjes gekocht. Best wel leuk dat dat nu kan. Of, dat ik het nu durf, is het meer. Eerder durfde ik niet zo goed iets voor de baby te kopen, want ik vond het nog wat te vroeg. Leuk dat het nu kan! Ik ben tenslotte al 11 weken en 1 dag zwanger ;)

Een minder leuke bijkomstigheid is de enorme last van van mijn buik die ik heb. Ik loop soms de hele dag met een opgezette buik rond, alsof ik al 8 maanden zwanger ben! Niet charmant om te zien maar ook best wel pijnlijk. Als het daar nou bij zou blijven.. Maar nee. Want in een enorme opgezette buik zit enorm veel lucht en ja, dat moet er ook weer uit. Dus dat is iets minder prettig.

Nu vooral zin in woensdag, dan krijgen we weer een echo. Eigenlijk is zin een beetje raar in dit geval, want het gaat om de nekplooimeting echo, dus dat is natuurlijk hartstikke spannend. Maar zin, omdat we de baby weer even kunnen zien, wat natuurlijk super leuk is! :D

Voor alles een eerste keer.

Afgelopen vrijdag ben ik met mijn moeder en de echo foto een aantal familieleden langs gegaan met de mededeling “Ik heb wat leuks meegenomen” Iedereen was super enthousiast en in tranen. Ik daardoor natuurlijk ook in tranen en hop, daar ging mijn moeder ook. Eind van de dag was ik kapot en had ik ‘huil hoofdpijn’ maar het was wel onwijs leuk! Zulke lieve reacties!

Het gaat steeds een beetje meer doordringen dat we echt een baby krijgen. Ik heb me zelfs al iets meer durven verdiepen in kinderkamers en kinderwagens en al dat spul wat we nodig gaan hebben. Ik hoop dat we een goede keuze te kunnen maken.

Gisterochtend na een ontbijt van koffie en een frikandelbroodje (gezond hoor) moest ik toch echt even boven de pot gaan hangen omdat ik dacht dat m’n broodje er weer uit zou komen. Gelukkig was dat niet het geval maar ik heb toch even een paar keer flink moeten kokhalzen. Hoera, mijn eerste echte ochtendmisselijkheid! ;) Verder voel ik me nog steeds prima.