34 + 1!

Wat een feest, mijn verlof is ingegaan! Vanmorgen hebben we het hier alvast gevierd door tot 13:00 in bed te blijven liggen en we vieren het nu nog steeds in pyjama en badjas, lekker hoor! Moet kunnen zo af en toe. Verder ben ik van plan om m’n huis helemaal klaar te maken voor de komst van de baby, ben benieuwd hoe ver ik ga komen want ik heb er nu al geen zin in. Donderdag komt de kraamhulp bij ons thuis kijken en dus ga ik van de voren in ieder geval even lekker opruimen en poetsen zodat het lijkt alsof het hier altijd zo schoon is. Ben heel benieuwd naar de kraamhulp die ik straks ga krijgen en of we elkaar een beetje gezellig vinden.. Je hoort soms verhalen. Maar goed, ik ga maar uit van een leukerd, positief zijn he.

Afgelopen week kwam de verloskundige even bij me thuis om naar het hartje van de baby te luisteren. Ik had ‘m al sinds de avond er voor niet gevoeld en begon me toch aardig druk te maken over onze kleine frummel. Door collega’s overgehaald om maar even te bellen en gelukkig kwam de verloskundige al vrij snel naar me toe om even te kijken of alles oke was. Het hartje klopte mooi maar we moesten toch maar even naar het ziekenhuis voor een ctg en echo, gewoon voor de zekerheid. Alles bleek prima in orde met de baby. Toen ik een paar minuten aan de ctg lag begon ‘ie weer lekker te bewegen en tijdens de echo zagen we dat ie met 2 vuistjes voor z’n kinnetje lag, zo schattig! Waarschijnlijk was ‘ie krachten aan het sparen voor z’n krachttrainingen de volgende dag, want hij heeft het dubbel en dwars goed gemaakt. Kleine druktemaker! Toch wel fijn dat je meteen zo serieus wordt genomen door de verloskundige en gynaecoloog als je je zorgen maakt.

En verder; AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH nog 6 weken!!!!!!!!

Alles d’r op en d’r an!

Baby werd vandaag van top tot teen en van binnen naar buiten onderzocht op eventuele afwijkingen, maar gelukkig zag alles er perfect uit! Geen enkele afwijking te zien. Behalve zijn uitzonderlijke knappe gezichtje, maar daar was wel mee te leven voor ons allemaal, volgend de echoscopiste ;) Onwijs blij zijn we natuurlijk met dit goede nieuws!

Het schijnt dat de placenta aan de voorkant ligt, wat totaal geen probleem is, maar waardoor ik ‘m misschien nog niet goed zou voelen. Nou ik weet het niet, maar volgens mij is het een krachtpatser, want ik voel ‘m hartstikke goed!

Het was echt super leuk om ‘m weer te zien. Helaas zit er nu geen echo meer aan te komen, tenzij de verloskundige denkt dat dat nodig is, of als wij een pret echo aanvragen. Misschien krijg ik over een aantal weken wel enorme drang om ‘m weer te zien en kiezen we inderdaad voor een pret echo, maar dat zien we tegen die tijd wel. Voor nu even verder genieten!

It’s a……………..

Vanmorgen om 9 uur hadden we de afspraak voor de pret echo staan. Ik ging gisteravond op tijd naar bed, maar kon niet slapen omdat ik zenuwachtig was en vannacht om 4 uur was ik wakker en kon ik pas om half 6 weer slapen. Niet helemaal de bedoeling, maar het zal de gezonde spanning wel geweest zijn. Vriendlief had ook wakker gelegen dus misschien waren we er toch wat te druk mee in ons hoofd. (wat nou PRET echo!)

Toen we op plaats van bestemming waren werd ik nog zenuwachtiger, zweet handjes en niet stil kunnen zitten. Ze vragen van te voren of je wil zorgen dat je blaas een beetje vol is, dus ondertussen zat ik ook zowat in m’n broek te plassen.
We werden geroepen en de echoscopiste begon gelijk. Oke, kindje lag gedraaid, precies met het ruggetje naar het beeld toe en natuurlijk met de beentjes opgetrokken bij elkaar. Niks te zien! Nu al een eigenwijsje eerste klas! Wat wil je ook met 2 stront eigenwijze ouders. Van wat wiebelen naar heel hard schudden, er kwam geen beweging in onze kleine. De echoscopiste zei dat we nog maar even moesten plaats nemen in de wachtkamer in de hoop dat de baby later wel anders zou liggen. Zo gezegd zo gedaan.

Na 20 minuten poging 2. Mijn blaas stond op exploderen. De baby lag nu wel anders en was er dus meer te zien. We zagen dat de baby een paar slokjes vruchtwater nam en doorslikte, hoe bizar! En je zag nu goed de ribbetjes en kaken zitten, het hartje klopte ook weer hartstikke mooi, gelukkig! Toen eindelijk na nog wat draaien en wroeten kon ze het geslacht goed zien. It’s a BOY!! Super leuk! Je zag heel goed z’n piemeltje zitten dus er was geen twijfel meer mogelijk. Super leuk, een zoon!! Tranen liepen over m’n wangen. We zijn gelijk de stad ingedoken om wat blauwe kleertjes te scoren en zelfs in de H&M kon ik m’n tranen niet binnen houden. Zo leuk om te weten wat het is! Ik ben verliefd <3

Daahaag Moeders voor Moeders!

Heerlijk! Morgen is de allerlaatste keer dat Moeders voor Moeders mijn volle pies flessen op komt halen! Ik vond het totaal niet erg om te doen, maar ik ben toch ook wel weer heel blij dat ik er vanaf ben. Elke keer dat je moet met een kannetje je plas opvangen en over gieten in een grote blauwe fles en dat dan 36 keer per dag. En als vrouwtje kan je niet altijd even recht plassen dus niet alles kwam altijd in de kan terecht en ook mijn hand moest er soms aan geloven! Maar oke, het is voor een goed doel en ik was stiekem best trots als ik de hele fles vol had gemaakt, haha! Maar, morgen voor het laatst dus. Helemaal niet erg!

Overmorgen is DE dag, de dag dat we weten of onze baby een jongetje of een meisje is! Best wel weer spannend zo’n echo, ze zien natuurlijk meteen of alles nog goed gaat, dus ik heb best wel een beetje zenuwen. maar we gaan er gewoon van uit dat alles goed is en dat ze ons kunnen vertellen of we een zoon of dochter krijgen. Alhoewel, als hij of zij net zo eigenwijs is als hun moeder zou het zomaar kunnen dat we helemaal niets te zien krijgen en het lekker met de beentjes bij elkaar ligt ;) Ik laat het jullie weten!

Vlinders in mijn buik

Ik voel de baby al! Ik had het al eerder gevoeld, maar van de week lag ik op de bank en toen voelde ik weer een vlindertje aan de binnenkant van mijn buik kriebelen, kon niet missen! Ik voel ‘t regelmatig en het is onwijs leuk! Natuurlijk hartstikke vroeg, pas 15 weken, maar het kan wel! Ik had altijd begrepen dat je de baby bij je eerste zwangerschap pas na een week of 18 zou voelen, maar niet dus! :D

De buik begint ook steeds meer de groeien en over 1.5 week is de echo alweer, de tijd vliegt, maar toch ook weer niet want ik wil echt dolgraag weten of we een meisje of jongetje krijgen! Voorkeur heb ik niet, maar we hebben wel al een meisjesnaam en ik zou t leuk vinden als we die kunnen gebruiken. Maar als het een jongetje is bedenken we daar natuurlijk ook een hele gave naam voor! Het maakt ook eigenlijk geen zak uit.

Over 3 weken hebben we de volgende echo. De pretecho, waar we hopelijk achter het geslacht van onze baby komen! Ik heb natuurlijk verhalen gehoord en gelezen waarbij de baby precies omgedraaid ligt, of net de beentjes helemaal bij elkaar heeft waardoor je nog niks ziet. Maar we hopen dat we gewoon na de echo kunnen melden of we een jongetje of een meisje verwachten! Super spannend! (Hoe vaak heb ik dat al gezegd op m’n blog?)

De babykamer inrichten zal een stuk makkelijker zijn als we weten welke kleuren we kunnen aanhouden en het shoppen voor kleding zal ook een stuk leuker zijn want ondertussen hebben we ongeveer alle beige en witte kleertjes uit de winkels wel in huis. Tassen vol..

Verder al een hoop geregeld, verzekering is op de hoogte, kraamzorg is geregeld en over een maandje hebben we zelfs een informatie avond in een van de twee ziekenhuizen waar ik eventueel zou kunnen bevallen. Toch wel fijn om een beetje voorbereid te zijn. Als ik het nu mag zeggen wil ik het liefst in het ziekenhuis bevallen, maar gelukkig mag ik tot op het laatste moment van gedachten veranderen, prettig idee. We gaan het meemaken!

Hoor wie klopt daar..

Jaaaa we hebben het hartje gehoord! De verloskundige zette het doptone apparaat op mijn buik en zei dat het wel eventjes kon gaan duren voor we het zouden horen, maar 2 seconden later hoorden we het al druk kloppen! Was echt heel leuk om te horen! We hebben het natuurlijk al zien kloppen op de echo, maar met geluid er bij is wel heel speciaal hoor :D

Verder hadden ze al eerder bloed bij me afgenomen (5 buizen, zweet stond tussen m’n bilnaad) en daar hadden ze nu de uitslag van en die was gelukkig ook helemaal prima in orde! Ik heb een doorverwijzing gekregen voor fysiotherapie omdat ik enorme rug pijn heb. Nu nog wel te overzien, maar straks met mega buik lijkt dat me niet handig, dus dan maar fysio. Ben d’r wel blij mee want ‘t mag wel weg.

We krijgen al van deze en gene allerlei baby spulletjes aangeboden. Niet alles is bruikbaar en ik wil niet alles zomaar van iedereen hebben, maar sommige dingen zijn wel handig en het scheelt natuurlijk weer een paar tientjes! Dus dat is ook wel prettig, kan ik weer meer kleertjes kopen ;)

Tranen van blijdschap!

Vandaag hadden we een afspraak voor de nekplooimeting. Ik vond t vooraf niet echt heel spannend, maar alleen maar leuk om de baby weer te kunnen zien. Natuurlijk had ik in mijn achterhoofd dat er ook minder leuk nieuws uit zou kunnen komen, maar mijn gevoel zei dat het wel goed zat.

Toen ik op de stoel lag en de echoscopiste het echo apparaat op mijn buik zette en in stilte druk begon te zoeken kregen we allebei wel even de zenuwen.. “Ehh.. klopt het hartje nog wel?” Vroeg ik voorzichtig. “Jaa zeker, daar kijk ik als eerst naar, maar ik was al begonnen met het zoeken naar de nekplooi” Pfieuw. Gelukkig, de eerste opluchting. (zweet stond ondertussen in mijn bilnaad) Ze liet ons toen gelijk het druk kloppende hartje zien.

Ze kon een paar hele mooie metingen doen en ondertussen konden wij mooi even van onze baby genieten. Hij of zij was al een heel stuk groter dan de vorige keer en was weer lekker aan het bewegen. De beentjes en armpjes waren nu heel lang en we zagen zelfs de teentjes en vingertjes al zitten! En dat met 11.5 week! Heel bijzonder!

Na de echo deed de echoscopiste een berekening op de computer en we kregen ter plekke de uitslag. Alles was goed! Uitzonderlijk goed zelfs! Hoera! Ik barstte spontaan in tranen uit, toch wel redelijk gespannen ondertussen. Goed nieuws dus! Het is en blijft een kansberekening, maar onze kansberekening ziet er top uit! Na afloop zijn we het gaan ‘vieren’ door in elke kinderkledingwinkel die we tegen kwamen een leuk pakje of schoentje te kopen :D

Van alles in mijn buik.

Gisteren was ik met mijn moeder even in de stad en daar hebben we een paar hele leuke baby kleertjes gekocht. Best wel leuk dat dat nu kan. Of, dat ik het nu durf, is het meer. Eerder durfde ik niet zo goed iets voor de baby te kopen, want ik vond het nog wat te vroeg. Leuk dat het nu kan! Ik ben tenslotte al 11 weken en 1 dag zwanger ;)

Een minder leuke bijkomstigheid is de enorme last van van mijn buik die ik heb. Ik loop soms de hele dag met een opgezette buik rond, alsof ik al 8 maanden zwanger ben! Niet charmant om te zien maar ook best wel pijnlijk. Als het daar nou bij zou blijven.. Maar nee. Want in een enorme opgezette buik zit enorm veel lucht en ja, dat moet er ook weer uit. Dus dat is iets minder prettig.

Nu vooral zin in woensdag, dan krijgen we weer een echo. Eigenlijk is zin een beetje raar in dit geval, want het gaat om de nekplooimeting echo, dus dat is natuurlijk hartstikke spannend. Maar zin, omdat we de baby weer even kunnen zien, wat natuurlijk super leuk is! :D

Voor alles een eerste keer.

Afgelopen vrijdag ben ik met mijn moeder en de echo foto een aantal familieleden langs gegaan met de mededeling “Ik heb wat leuks meegenomen” Iedereen was super enthousiast en in tranen. Ik daardoor natuurlijk ook in tranen en hop, daar ging mijn moeder ook. Eind van de dag was ik kapot en had ik ‘huil hoofdpijn’ maar het was wel onwijs leuk! Zulke lieve reacties!

Het gaat steeds een beetje meer doordringen dat we echt een baby krijgen. Ik heb me zelfs al iets meer durven verdiepen in kinderkamers en kinderwagens en al dat spul wat we nodig gaan hebben. Ik hoop dat we een goede keuze te kunnen maken.

Gisterochtend na een ontbijt van koffie en een frikandelbroodje (gezond hoor) moest ik toch echt even boven de pot gaan hangen omdat ik dacht dat m’n broodje er weer uit zou komen. Gelukkig was dat niet het geval maar ik heb toch even een paar keer flink moeten kokhalzen. Hoera, mijn eerste echte ochtendmisselijkheid! ;) Verder voel ik me nog steeds prima.