-Ik vond borstvoeding geven verschrikkelijk. Werd helemaal niet blij van m’n kleine baby aan mijn borst, het deed zeer en ik zag vreselijk tegen elke voeding op. Lekker gestopt dus.

-Ik vond de baby de eerste paar dagen helemaal niet leuk. Wat 2.5 uur slaap in 36 uur met je doet als je ook nog eens een constant huilende baby hebt… Sorry mopje, ik wil je nu niet meer kwijt.

-Ik kan m’n scheten en poep niet ophouden. Het schijnt er bij te horen en weer over te gaan, maar als je ineens in je broek kakt als volwassen vrouw, meh, not so nice.

-Dat slaap gebrek…………… zzzzzzzzzzzzzzzzZZZZZzzzzzzzzz! Wij konden hier in huize Hysterisch altijd heerlijk lang uitslapen en zijn echt fan van ons bed. En nu 36x per nacht er uit, wat een ellende.

-Baby’s huilen. En wij dan ook. Wat verschrikkelijk zielig om je baby zo te zien janken en je kan niks voor ‘m doen. In ons geval heeft ‘ie regelmatig last van krampjes met dus oorverdovend gehuil als gevolg. Zo zielig!

-Mijn doos. Zou dat nog goedkomen?

-Ik drijf ‘s nachts mijn bed uit doordat ik vreselijk zweet. Echt, van top tot teen zeiknat.

-De onzekerheid als nieuwe ouder. Wat een hel. Iedereen heeft ander advies maar wat is het juiste? Doen wij het wel goed? Moet ie niet dit of dat? Killing.

-Had ik al gezegd dat ik m’n eigen broek vol heb gekakt?