Kan de week even voorbij vliegen?

Ondertussen heb ik al bijna 3 flessen vol geplast voor Moeders voor Moeders, dus de inzameling gaat goed! Tis even wat meer gedoe dan dat je gewoon gaat zitten en hoppeta, maar ach, aan de andere kant is het ook weer een hele kleine moeite. Dus ik ben blij dat ik mee doe!

Als we de 29ste de echo hebben gehad en alles in orde met onze mini, ga ik het denk ik ook aan de mensen vertellen die het nu nog niet weten. Lijkt me wel een mooi moment. Heel veel mensen weten het nu ook al, maar nog lang niet iedereen. Tot 12 weken wachten is misschien veiliger, maar eigenlijk kan ik ook niet meer wachten! :D Zo leuk!

Verder voel ik me nog steeds goed. Ik ben nog wel een stuk sneller moe dan voorheen, en ik heb nog steeds extra honger maar dat is allemaal normaal. Mijn pijnlijke tepels worden ondertussen iets minder pijnlijk, aan de ene kant fijn, aan de andere kant minder want ik vond dat echt een mooi teken van zwanger zijn. Des te meer reden om zin te hebben in die echo, ik wil gewoon zo graag zien dat alles goed is!

Blij!

Woensdagmiddag hadden we het intake gesprek bij de verloskundige. Stiekem had ik gehoopt op een hartje luisteren o.i.d. maar helaas was het daar nog te vroeg voor. Ik mocht wel al een afspraak maken voor de eerste echo en dat kon vanaf 10 weken. Dus ik heb vandaag gelijk gebeld en we kunnen over 2 weken terecht voor de eerste echo! Super leuk en spannend! Ik KAN NIET WACHTEN tot t zover is!!!!

Ze vragen ook of je een combinatietest wil laten doen. Ja. Wij zijn daar wel zeker over, ook al vallen we niet in de ‘risicogroep’ omdat we jong en gezond zijn, toch willen we weten of we een gezond kindje krijgen. We weten dat het een kans berekening is en dat het nooit helemaal zeker is, maar toch.

Vanavond kwam de informatrice van Moeders voor Moeders langs. Om nog wat informatie te geven, mijn urine op het hCG-hormoon te controleren en de opvang kannen alvast af te leveren. De urine test is eigenlijk een verkapte zwangerschapstest en t was toch wel heel leuk om te zien dat die nog steeds heel erg positief is ;)
Dus vanaf nu elke keer dat ik moet plassen doe ik dat in een schenkkan en giet ik het daarna over in een grote fles met dop. Wel zo prettig, pies gemengd met pies en ochtendurine en avondplas ruikt minder fijn.

Moeders voor Moeders

1 op de 6 stellen hebben een probleem met de vruchtbaarheid. Moeders voor Moeders verzamelt uit de urine van zwangere vrouwen het hCG-hormoon, wat weer gebruikt wordt als ‘geneesmiddel’ voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Hoe makkelijk is het voor ons om stellen met een kinderwens te helpen? Nou heel makkelijk dus.

Je vangt de hele dag (als je thuis bent) je urine op en je gooit t in een fles. Als de fles vol is heb je nog meer lege flessen staan waarin je dus vrolijk door verzamelt. 1 keer in de week worden jouw gevulde flessen opgehaald en krijg je weer een stel nieuwe, schone flessen om weer te vullen. Het is zo simpel. Plassen moet je toch al en waarschijnlijk 36 keer op een dag! ;)

Je kan vanaf de 6e week tot de 16e week mee doen en je kan je tot de 11e week aanmelden. Kleine moeite groot gebaar. Doen hoor!

Eigenlijk ben ik best heel bang dat ik mijn mini baby verlies. Ik las van de week dat je van je 8ste tot je 11de week de meeste kans hebt op een miskraam en dat met 12 weken die kans met 80% is afgenomen. Ik zit ‘m best te knijpen eerlijk gezegd. Van te voren hebben we het er wel eens over gehad, mocht het gebeuren is dat heel erg naar, maar we weten in ieder geval dat alles naar behoren werkt en dan proberen we het weer opnieuw.

Nu besef ik me dat dat veel, heel veel makkelijker is gezegd dan gedaan. Ik heb nu al zon zin om mijn baby te zien op de eerste echo en te horen hoe zijn of haar hartje klopt. Ik zou het werkelijk verschrikkelijk vinden als het nu mis zou gaan. Je bent al zo bezig met het zwanger zijn en papa en mama worden en nadenken over opvang en de babykamer en hoe hij of zij er uit zal zien en namen en noem maar op!

Natuurlijk moet je het positief bekijken en er van uit gaan dat het allemaal goed zal gaan en vertrouwen op dat je lichaam precies weet wat het aan het doen is, maar soms slaat de angst toe en durf ik niet eens een scheet te laten omdat ik bang ben dat ik dan te veel kracht zet waardoor het mis gaat! ( ;) )

Ondertussen drijf ik lekker verder op mijn roze wolk en blijf ik hopen dat ik er niet vanaf gegooid zal worden.

Hongerrrr!

Jeetje, ik heb echt heel de dag door honger! Ik wil me niet helemaal ongans eten aan troep dus ik probeer veel fruit te eten. Maar ik heb ook een pak crackers gekocht, voor tussendoor. Wel honger maar niet echt trek in iets, dus dan maar een paar crackers. Werkt prima.

Gisteravond toen ik in bed lag ben ik er na een uur weer uit gegaan om een pakje crackers en wat water te pakken, want jeetje wat een rommelende lege maag! Heerlijk in bed liggen kruimelen! Vanmorgen toen ik uit mezelf om kwart over 8 wakker werd met weer een rommelende buik, (terwijl ik uit kon slapen, zo jammer) ook gelijk maar een paar crackers naar binnen gewerkt in bed. Daarna weer lekker omgedraaid en nog even verder gaan slapen, met volle maag!

Hadden/hebben jullie ook veel extra honger, of juist helemaal niet?

WTF!?

De ochtend er na was ik nog steeds niet ongesteld. Ik snapte er niets van, ik voel toch echt dat het er aan zit te komen. Vriendlief moest maar even van die goedkope ’2 voor 5 euro’ testjes te kopen. Die duurdere tests zijn toch zonde van het geld dacht ik.

Na een heeeeeele lange kop koffie en een heeeeel langzaam broodje (Schiet op schiet op schiet op!!) ging mijn vriend naar de drogist. Ik werd ondertussen toch best wel een beetje zenuwachtig en eigenlijk moest ik ook best wel heel nodig plassen.

Toen hij terug kwam met de tests, toch de iets ‘luxere’ varianten gekocht want er was ook wat voor pies gemak te zeggen, pakte ik er meteen een uit en rende ik er mee naar de wc. Hop, staafje 5 seconde onder de straal houden en wachten maar. Dat wachten bleek niet nodig want na 1 seconde verscheen er al een heel duidelijk kruis!

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Hartstikke. Zwanger.
ZWANGER!! WTF!

Ik kon nog net mijn broek omhoog hijsen maar doortrekken deed er even niet toe. Ik kon het niet geloven. Ik was (BEN!) zo blij! Mijn vriend zei ‘gefeliciteerd mama’ Het verbaasde hem niets want hij riep natuurlijk al eerder dat ik zwanger was zoals ik al schreef.

We hadden het er ‘s ochtends nog over gehad, willen we iemand gelijk bellen? Ik had zoiets van, ik wil het mijn ouders in persoon vertellen, veel leuker! Maar zodra ik bekomen was van de eerste shock zei ik “IK GA MIJN MOEDER BELLEN!”

Ik vind het zo bizar! En eigenlijk best snel! Kijk, die 4 maanden leken toendertijd wel 4 jaar. Maar als ik het nu even realistisch bekijk is 4 maanden echt heel snel!
Wauw!

TESTING TESTING 1 2 3

Toen we onze vrienden en ouders vertelden van ons plan schreeuwde ik het hardst dat ik ab-so-luut niet geforceerd wilde gaan sexen rond de ovulatie maar dat deden we natuurlijk wel. Al was het niet geforceerd maar gewoon leuk.
Als je er eenmaal voor gaat wil je natuurlijk dat je gisteren al zwanger was. Toch? Nou ja, ik dus ook.

De eerste maand heb ik ongeveer 36 zwangerschapstesten gedaan omdat ik door het ‘ontpillen’ allerlei kwaaltjes had die helaas heel veel overeen kwamen met zwangerschapskwaaltjes. Dus bij elk vlaagje misselijkheid rende ik weer naar de wc met een een test. ZOU HET, ZOU HET?! Nee natuurlijk niet. Ojee, mijn tepels zijn gevoelig, zou het?! Nee.. Natuurlijk niet! Mijn gezicht tintelt, zou het iets te maken hebben met zwanger zijn? Als je ‘tinteling gezicht zwanger’ intikt in Google vind je inderdaad vrouwen die zwanger zijn en een tintelend gezicht hebben. Maar dat betekent niet meteen dat je zwanger bent.

Alles wat je nu voelt kan volgens Google te maken hebben met je zwangerschap. Maar dat heeft het niet want je bent niet zwanger. Ja het kan, het kan echt. Maar de kans is klein en de vrouwen die wel meteen de eerste maand zwanger zijn hebben gewoon heel veel geluk.

Op de dag dat ik normaal gesproken ongesteld moest worden werd ik dat niet. En daar ging ik weer met een test. Negatief natuurlijk. De volgende dag werd ik ongesteld, 1 dag later dan normaal. Ik vond het netjes! En ergens was ik ook wel blij dat alles nog naar behoren werkte.
Goed, op naar maand 2.

YES! EINDELIJK!

Het moment dat je met je partner besluit om voor een kindje te gaan is geweldig natuurlijk. Geluk ten top! In ons geval wilde ik al heel lang een kindje en mijn lief niet. Dus toen hij op een avond tegen me zei dat hij het toch wel zag zitten kon ik mijn tranen van blijdschap niet bedwingen, zo leuk!! Hij ging die avond met vrienden een paar potjes pokeren en ik ging met mijn tranen een avondje Googelen.

Pffoe wat een informatie! Ik ben natuurlijk gelijk gaan opzoeken hoe vaak je het beste sex kan hebben (ja ik noem het gewoon sex hoor, mensen die het ‘klussen’ noemen, ff serieus, tis niet alsof de loodgieter even je afvoer komt doorspoelen.. of toch..?), wanneer je ovuleert, hoe dat allemaal werkt en noem maar op.

Even een snelcursus ‘hoe werkt het vrouwelijk lichaam ook alweer precies’.
Nou dat is dus nog knap lastig. Je krijgt te maken met ‘ontpillen’ als je al een tijd de pil slikt.
Je hebt maar 1 kans per cyclus om zwanger te raken. Kan je uberhaupt wel zwanger raken? 50% van de stellen raakt het eerste jaar zwanger, de overige 50% logischerwijs dus na een jaar! Een jaar!! Dat is te lang! Dat wil ik niet! Daar heb ik helemaal geen geduld voor! Ik wil het en ik wil het nu! Oke, zen. Je bent net een uur met de pil gestopt.

Toen ik die avond naar bed ging, (alleen, want vriendlief was aan het pokeren, hoe moet dat kind er ooit komen zo?) heb ik mijn pilstrip weggegooid en ben ik met een glimlach op mijn mond en een traan in mijn ooghoek gaan slapen.
Zo leuk, een baby maken!!