De ochtend er na was ik nog steeds niet ongesteld. Ik snapte er niets van, ik voel toch echt dat het er aan zit te komen. Vriendlief moest maar even van die goedkope ’2 voor 5 euro’ testjes te kopen. Die duurdere tests zijn toch zonde van het geld dacht ik.

Na een heeeeeele lange kop koffie en een heeeeel langzaam broodje (Schiet op schiet op schiet op!!) ging mijn vriend naar de drogist. Ik werd ondertussen toch best wel een beetje zenuwachtig en eigenlijk moest ik ook best wel heel nodig plassen.

Toen hij terug kwam met de tests, toch de iets ‘luxere’ varianten gekocht want er was ook wat voor pies gemak te zeggen, pakte ik er meteen een uit en rende ik er mee naar de wc. Hop, staafje 5 seconde onder de straal houden en wachten maar. Dat wachten bleek niet nodig want na 1 seconde verscheen er al een heel duidelijk kruis!

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Hartstikke. Zwanger.
ZWANGER!! WTF!

Ik kon nog net mijn broek omhoog hijsen maar doortrekken deed er even niet toe. Ik kon het niet geloven. Ik was (BEN!) zo blij! Mijn vriend zei ‘gefeliciteerd mama’ Het verbaasde hem niets want hij riep natuurlijk al eerder dat ik zwanger was zoals ik al schreef.

We hadden het er ‘s ochtends nog over gehad, willen we iemand gelijk bellen? Ik had zoiets van, ik wil het mijn ouders in persoon vertellen, veel leuker! Maar zodra ik bekomen was van de eerste shock zei ik “IK GA MIJN MOEDER BELLEN!”

Ik vind het zo bizar! En eigenlijk best snel! Kijk, die 4 maanden leken toendertijd wel 4 jaar. Maar als ik het nu even realistisch bekijk is 4 maanden echt heel snel!
Wauw!