..In huize tikkiehysterisch;

Jeetje mensen wat een tijd geleden, 6 maanden! Aiden is ondertussen 10 maanden en dus vieren wij al bijna zijn eerste verjaardag! Absurd gewoon. Alles gaat lekker. Aiden is een behoorlijke beer van nu 13 kilo en heeft net het kruipen onder de knie. (Dus die vetjes is zo weer kwijt) Hij brabbelt er op los en zegt af en toe al mama, al weet hij nog niet dat ik dat ben want de poes heet dus ook mama en z’n bord bruine bonen ook. Hij krijgt een behoorlijk karakter ondertussen dus meneer laat ons heel duidelijk weten wanneer iets niet naar z’n zin is of wanneer hij iets wel wil als het niet mag. Goed zo jongen. Slapen is nog een issue hier, we kunnen het niet eens worden. Aiden vindt ‘slapen is voor mietjes’ terwijl wij best wel gesteld zijn op onze nachtrust. En dus is het zo dat mama (Ik dus, niet de poes) met oordopjes in slaap en dat papa de nachten uit bed gaat om Aiden te vertellen dat ‘ie echt wat slaap nodig heeft. Zo ben ik overdag de gezellige mama en pakt papa waar kan zijn rust momentjes. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar we zien toch ietwat verbetering de laatste paar nachten. Aiden heeft ondertussen al 6 tandjes, 2 onder en 4 halve boven en hij ziet er nu echt super knap uit als ‘ie lacht. En dat doet ie vaak gelukkig! Het is echt een super blij kind en ik ben enorm verliefd op ‘m. Als de nachten niet zo schijt waren geweest had ik het stemmetje dat fluistert “Nog eeeeeen nooogg eeeeeen” iets harder laten praten. Maar helaas, nog ff niet nee.

Heb ik nog lezers of hebben jullie me allemaal al verlaten?